การวินิจฉัย โรคไอกรน

[MhooDang]

 โรค ไอกรน เป็น โรคติดเชื้อ  ที่  ระบาดในเด็กอายุน้อย แต่ก็สามารถ  แพร่กระจายสู่ผู้ใหญ่ ได้เช่นกัน  เชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรค  คือ  เชื้อแบคทีเรียชนิดหนึ่ง ซึ่ง  กระจายผ่านอากาศขณะไอ



 ลักษณะอาการของโรค  ไอกรน มักเริ่มต้นด้วย ไข้ต่ำ ๆ  เช่น น้ำมูกไหล  แต่  พัฒนาเป็นอาการไอรุนแรง  โดย ผู้ป่วยจะมีอาการไอเป็นชุด  และ  มีเสียงหายใจดังวู๊ป  หลังจากการไอ ในกรณีรุนแรง  อาจ  นำไปสู่ปัญหาสุขภาพอื่น ๆ  เช่น  ภาวะชัก



 การค้นหาสาเหตุของอาการ โรคไอกรน  มัก  ใช้การตรวจร่างกายและประวัติผู้ป่วย  และ  การตรวจ PCR  จาก สารคัดหลั่งในโพรงจมูก   วิธีการดูแลผู้ป่วยไอกรน  ใช้ยากลุ่ม Macrolide  เพื่อ  ช่วยควบคุมการติดเชื้อ และ การดูแลแบบประคับประคอง



 วิธีลดความเสี่ยงจากไอกรน   ใช้วัคซีน DTP หรือ DTaP  ซึ่ง ช่วยป้องกันโรคได้อย่างมีประสิทธิภาพ  วัคซีน  มีตารางฉีดที่แนะนำ เช่น  พร้อมวัคซีนกระตุ้นในผู้ใหญ่ นอกจากนี้  การรักษาสุขอนามัย   ลดการแพร่กระจายเชื้อได้



ไอกรน   อาจดูเหมือนไม่อันตราย  แต่ สามารถเป็นอันตรายได้  โดยเฉพาะใน  ผู้ที่ไม่ได้รับวัคซีน ดังนั้น  การเฝ้าระวังอาการ  ช่วยลดการแพร่กระจายและความรุนแรงของโรคได้