ฝึกหัดเดินลำพังถ้าหากไม่มีใครจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[fairya]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากมายเพียงแค่นั้น

เช่นเดียวกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็หล่นออกจากมือมากเพียงแค่นั้นที่ควรจะ

ถนอมควรทราบถนอม ด้วยเหตุว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นบางทีอาจเป็นของที่ล้ำค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด และเศร้าใจที่สุดก็เป็นได้เมื่อใด ที่รู้สึกห่อเ.่ยวแม้อย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเถิดแต่เมื่อร้องจนกระทั่งสมใจแล้ว ก็จำเป็นต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกครั้งให้ได้

ความซาบซึ้งชดเชยความผูกพันมิได้

ใครก็ตาม สหายหรือคนแ ปลกหน้าคุณต้องศึกษาที่จะยิ้ม หากแม้ในใจจะร่ำไห้ฟูมฟาย

สักเท่าใดเพราะเหตุว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่เฒ่า จึงอย่ า ไปคาดหมายว่าจะมีผู้ใดดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าเกิดใครสักคนไม่มีคุณค่าพอเพียงให้ท่านถนอม ก็จำเป็นต้องฝึกปลดปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกทิ้ง

อย่ า เลือกคบผู้ที่รูปร่างหน้าตา

ต้องศึกษาที่จะยกย่องผู้ที่ความรู้ความเข้าใจ และก็ถ้าคุณคิดว่าตนเองสู้คนอื่นเขามิได้อย่ า

ได้น้อยอกน้อยใจ เพราะคุณ ก็เป็นคนเดินดินเสมือนบุคคลอื่นทั่วๆไป

พ่อแม่คือผู้ที่รักรวมทั้งห่วงใยต่อคุณสูงที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า รู้สึกว่าในสายตาบิดามารดา คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่เสมอเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแต่ว่าไม่สงส ารพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่ทราบโตสักครั้ง

ไม่มีอะไรดังเดิม

เนื่องจากว่าทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไปทุกเมื่อทุกนาที อย่ า เอากรรมวิธีการเก่าๆมาขจัดปัญหา คนสองคน

รักกันอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดระยะเวลา อย่ า เอาแต่รำพัน อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

จงศึกษาที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่ผู้อื่นไม่ได้พอใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เนื่องจากว่าทุกคนต่างมีทางของชีวิตที่จำเป็นต้องเ ดินเช่นกัน ไม่มีใครเดินเดินคู่คุณไปจนกระทั่ง

ที่หมาย อย่ า ให้คนใดผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง แปลงเป็นทั้งหมดใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา เกิดขึ้นจากการเกลียดชังที่จะอยู่เพียงลำพัง
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/